ԱՄՆ-ի նախագահ Դոնալդ Թրամփը երկուշաբթի հայտարարել է, որ երկկողմ առևտրային հեռանկարների հարցում Եվրամիությունը շատ առումներով ավելի վատն է, քան՝ Չինաստանը։ «Նրանք զգալիորեն զիջում են։ Կտեսնեք։ Բոլոր հաղթաթղթերը մեր ձեռքում են»,- հավելել է նա։ ԱՄՆ ներմուծվող եվրոպական ապրանքների նկատմամբ Թրամփի սահմանած մաքսատուրքերը վերացնելու վերաբերյալ Վաշինգտոնի հետ մի քանի փուլով բանակցություններից անկախ՝ Եվրամիությունը դեռևս էական առաջընթացի չի հասել։               
 

Չպետք է թույլ տալ գների բարձրացում

Չպետք է թույլ տալ գների բարձրացում
13.05.2016 | 00:38

Մեր աղբյուրի փոխանցմամբ, էկոնոմիկայի նախարարությունը լայնածավալ ուսումնասիրություն է իրականացնում թուրքական ապրանքների ներմուծումից հրաժարվելու տարբերակների ուղղությամբ:
Այսինքն, կարելի է ասել, որ ժողովրդական ակցիան ընդդեմ թուրքական ապրանքների տալիս է իր պտուղները: Ինչպիսի՞ն կլինեն նախարարության ուսումնասիրության արդյունքները՝ չկանխատեսենք, ուղղակի մինչ էկոնոմիկայի նախարարությունն իր ծանրակշիռ պաշտոնական խոսքը կասի այս առումով, փորձագետները հավաստում են. «Այո, թուրքական ապրանքներից կարելի է հեշտությամբ հրաժարվել՝ առանց միջազգային դրույթների խախտման»:
Ինչ խոսք, եթե պետությունը գործնական քայլեր իրականացնի ներդրումային և հարկային դաշտի բարելավման և բեռի թեթևացման ուղղությամբ, ապա, այո, այն ապրանքները, որոնք ներմուծվում են Թուրքիայից, հատկապես գյուղատնտեսական նշանակության և, ինչու ոչ, նաև տրիկոտաժի արտադրության, հեշտությամբ հնարավոր կլինի փոխարինել տեղական արտադրանքով՝ զարգացնելով Հայաստանի տնտեսությունը:
Սա կարևորագույն հարց է, բայց կա մեկ այլ ոչ պակաս կարևոր հարց, որը դեռևս չի շոշափվել այս համատեքստում՝ գները: Գաղտնիք չէ, որ այսօր անգամ մեր տեղական արտադրության շատ նույնանման ապրանքներ ավելի թանկ են, ի տարբերություն թուրքականի: Այս գործոնը, ինչ խոսք, մեծացնում է թուրքական ապրանքների գնողունակությունը: Սա խիստ կարևոր խնդիր է: Գնագոյացումը լրջագույն հարցերից մեկն է, ինչն առնչվում է սոցիալական ոլորտի հետ ևս: Գաղտնիք չէ, որ սովորաբար գործարարները օգտվում են շուկայում այս կամ այն ապրանքի բացակայությունից և դրանից ելնելով՝ խելքից դուրս գներ սահմանում իրենց արտադրանքի վրա: Այդ չգրված օրենքից չի խորշում նաև հայ գործարարը: Սա փաստ է, և եթե մեր քաղաքացիները, անգամ սոցիալապես անապահովները, համաձայն են հրաժարվելու թուրքական ապրանքներից, հայրենասիրությունից ելնելով ¥չնայած թուրքական ապրանքների գների մատչելիությանը¤, ապա գործարար աշխարհում արժեքներն այլ են: Այո, տնտեսական դաշտում արժեքը եկամուտն է, սա ևս փաստ է, այս դաշտում չափորոշիչները տարբերվում են, ինչը ևս բնական է:
Այս ամենի հետ հաշվի նստելով է, որ առանձնակի կարևորում ենք թուրքական ապրանքներից հրաժարվելու դեպքում տեղական արտադրանքի գների հնարավոր բարձիթողի վիճակի կարգավորումը: Ճիշտ է, ազատ շուկայական տնտեսությանը դեմ է գների կարգավորում ասվածը, սակայն չմոռանանք, որ ամեն մի քաղաքականություն առաջին հերթին պետք է բխի պետության և ժողովրդի շահերից: Եթե տեղական ապրանքների գների կարգավորման հարցը զուգահեռաբար չուսումնասիրվի, ապա մի քանի ամիս հետո ժողովուրդն իր հայրենասիրության ձեռքը կրակը կընկնի, և, չի բացառվում, որ կրկին շուկայում փնտրի թուրքական ապրանքներ:
Ինչ խոսք, գնագոյացման հարցում հարկային քաղաքականությունը կարևորներից մեկն է, չհաշված վառելիքի գինը: Սա նշանակում է, որ էկոնոմիկայի նախարարությունը, ուսումնասիրելով թուրքական ապրանքներից հրաժարվելու խնդիրը, միաժամանակ պետք է ծանրութեթև անի նաև այս հարցերը: Եթե հաջողվի համալիր մոտեցում ցուցաբերել խնդրին, ապա կարող ենք ասել, որ, այո, թուրքական ապրանքներից հրաժարվելու դեպքում ոչ միայն Հայաստանի տնտեսությունը կշահի, այլև սոցիալական լարվածություն չի առաջանա:


Ժասմեն ՎԻԼՅԱՆ

Դիտվել է՝ 1707

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ